Iedereen kent de piñata als een felgekleurde figuur, meestal gemaakt van papier-maché, die traditioneel gevuld is met snoepjes of cadeautjes. Oorspronkelijk komt de piñata uit China, die men vulde met zaden, zodat de zaden in het rond vlogen zodra de piñata stuk geklopt werd.
Marco Polo bracht de piñata naar Europa waarna het verder reisde naar Latijns-Amerika en zo bij de Azteken en de Maya’s terecht kwam (nu Mexico).
In onze les zedenleer maakten de kinderen van de 3de graad in groepjes van 3 of 4 leerlingen een piñata, dit keer niet gevuld met snoepjes, maar met papiertjes. Ze kregen als opdracht boodschappen te schrijven naar een vriend/vriendin of familielid, die zich niet goed voelt of iets (ernstigs) heeft meegemaakt. Wat schrijf je aan iemand die verdrietig is of het even lastig heeft? Hoe zou jij willen getroost worden? Welke boodschap kan je helpen om je weer beter te voelen?
Deze briefjes stopten ze in de piñata. Bij het stukslaan vielen de briefjes er uit en nadien hadden we in de klas een filosofisch gesprek rond de inhoud van de briefjes.
Het doel van deze les was meervoudig:
- In groep een creatief idee uitwerken, samenwerken en doorzetten.
- Leren gevoelens en ervaringen omtrent verlies, afscheid, dood, verdriet uiten en ermee om gaan.
- Leren luisteren naar de gedachten, argumenten, mening, gevoelens van anderen die geconfronteerd worden met verlies of verdriet.
- Respect opbrengen voor elkaars mening.
Het was niet alleen een leuke, creatieve les. Er zijn heel veel wijze, verstandige en lieve woorden gesproken.
Genieten maar van enkele sfeerbeelden uit deze lessen !
